De verhalen, honderd malen • educatieve documentaire
Ze zijn stokoud en broos, maar hun ogen staan nog altijd scherp. De ogen die Auschwitz in bedrijf hebben gezien. Het maakt hen uitzonderlijk – steeds uitzonderlijker; nu ze tot de allerlaatste groep levende ooggetuigen behoren. We vertellen niet hun levensverhaal, maar observeren hoe zij hun rol spelen als getuige van de oorlog. Wij, de samenleving, geven hen een prominent podium en vragen te vertellen – voor ons, voor de toekomst. Ze doen het, ondanks de pijn van herbeleving en nachtmerries. Deze documentaire laat zien wat het betekent om keer op te keer te getuigen over de Holocaust, over trauma’s, over dood en ellende. Hoe de tijd je verhaal langzaam doet verstenen. Welke vragen altijd weer terugkomen, en welke vragen nog nooit werden gesteld.
De laatste getuigen zijn iconische figuren geworden – bijna geen gewone mensen meer, maar helden tegen wil en dank. Logischerwijs leidt de historische context ook naar een verwachting van de toekomst. Bij de reflectie op hun eigen rol als getuige hoort immers het besef van de eindigheid. Wat hebben ze willen overdragen? Hoe moet hun verhaal straks verder worden verteld?
In de documentaire wordt niet ingegaan op de gebeurtenissen in de concentratiekampen maar op de impact die deze op de twee hoofdpersonen hebben gehad. We laten zien dat ze het leven weer oppakten en leefbaar maakten. Dit maakt dat de documentaire voor verschillende doelgroepen inzicht geeft in de mentale en emotionele processen van oorlogsverwerking en de (positieve) rol die het vertellen van verhalen daarbij kan hebben. Het project kan ingezet worden bij nascholing van hulpverleners en verpleegkundigen in de zorg waar het gaat om oorlogsgetraumatiseerde mensen en bij de opvang van vluchtelingen uit oorlogsgebieden.
Promotiefilmpje voor de educatieve documentaire van 30 minuten met Lotty Huffener-Veffer (1921) en Ernst Verduin (1927)
Ga voor de educatieve documentaire en educatie naar de website verhalen100malen.nl
Doel
Een eductieve documentaire en handleiding op internet, gericht op hulpverleners die in aanraking komen met mensen die een trauma in hun leven ervaren hebben als gevolg van (oorlogs)geweld. Onder hulpverleners verstaan we jonge mensen die een opleiding volgen tot verpleegkundige of als verzorgende of activiteitenbegeleider, maar ook mensen die al in het werkveld werkzaam zijn. Bij mensen die een trauma hebben ervaren als gevolg van oorlogsgeweld, denken we aan de eerste en tweede generatie overlevenden van het geweld van de Tweede Wereldoorlog, maar ook aan veteranen, aan vluchtelingen en asielzoekers.
De makers
Erik Willems – regisseur en producent
Mirjam Huffener – ontwikkelaar en vormgever van erfgoed en oral history projecten
Alex Bakker – schrijver, researcher en documentairemaker
Rozette Kats – redacteur, gastspreker Landelijk Steunpunt WOII-heden
Jan Durk Tuinier – vredeseducatie
De interviews zijn mogelijk gemaakt door een bijdrage van het Nationaal Comité 4 en 5 mei. Voor de verdere (educatieve) uitwerking werken we samen met Jan Durk Tuinier, Stichting Vredeseducatie, en ontvangen we subsidie van
