Post uit de Vergetelheid • Waarom schrijf je me niet
Ik heb toch niets te verbergen
Via de thema’s “communicatie”, “identiteit” en “privacy” legt de tentoonstelling de verbinding met het heden. Ook heden ten dage is de wereld (het internet!) niet vrij van censuur en zitten er vele mensen vanwege hun afkomst, opvattingen of voorkeuren in gevangenschap. De bezoekers van de tentoonstelling worden uitgenodigd om via Amnesty International een persoonlijk bericht te sturen aan een mensenrechtenactivist of (gewetens)gevangene. Ook worden ze aangespoord na te denken over het belang van privacy. De voor die tijd zeer moderne bevolkingsregistratie in Nederland tijdens de Tweede Wereldoorlog hielp de nazi’s de vervolging uiterst efficiënt in te richten. Tegenwoordig kan nog veel meer informatie over burgers worden vergaard via internet, sociale media en (de koppeling van) digitale databestanden.
Hierover maken veel mensen en zeker jongeren zich weinig zorgen, zo blijkt bijvoorbeeld uit het onbekommerd op Facebook plaatsen van privacygevoelige informatie. Wij willen ons, via sociale media of anderszins, graag verbinden met anderen en dingen met hen delen, maar hoe ver gaan we daarin? Kan het kwaad dat allerlei persoonlijke informatie in principe voor altijd in cyberspace terug te vinden zal zijn? Wie mag wat van ons weten? Kunnen we erop vertrouwen dat we nooit meer door een vreemde mogendheid bedreigd zullen worden?